Net als vorig jaar begint het festival seizoen voor DORST in Zoelen. Vorig jaar werd hier een 1steplaats behaald, zou dat dit jaar ook weer lukken? Aangezien bij de laatste repetities niet iedereen aanwezig kon zijn, was iedereen vandaag om half 10 aanwezig. DORST op zijn best en ook helemaal compleet, een kleine 20 spelende personen wat een koppel en wat ontzettend leuk.
Door het warme weer hebben we onze kleding aangepast in een korte broek en hebben we lekker buiten ingespeeld. Even goed de overgangen doornemen en de kleine knelpuntjes eruit gehaald. De buurt vond het wel gezellig, er was zo nu en dan aanloop van mensen die even kwamen kijken. Tenslotte vroeg een buurtbewoner of we lang zal hij leven konden komen spelen voor zijn zoontje die jarig was. Tuurlijk willen we dat en al spelend komen we voor de deur om lang zal hij leven te toeteren. Hierna is er tijd voor een bakkie koffie en reizen we af naar Zoelen. Helaas wordt dit festival niet meer zo druk bezocht als voorgaande jaren, maar dat mag de pret niet drukken, we gaan er een leuke gezellige dag van maken. Dit jaar spelen we drie keer een setje op twee podia en worden we van de drie keer, twee keer beoordeeld. Het eerste podium is erg klein qua ruimte, maar we passen erop. Hier en daar moeten we ons aanpassen met bewegen maar het gaat goed. Muzikaal gaat het ook naar wens, al snel komen er ook andere muzikanten luisteren. Zo de eerste set zit erop, met luid applaus van publiek en muzikanten stappen we tevreden van het podium af. Nu wachten tot we het volgende podium op mogen. Dit is het hoofdpodium waar een voor ons oude bekende gaat beoordelen. Inmiddels begint de lucht te betrekken en jawel DORST moet spelen en er komt een kleine regenbui naar beneden… Daar sta je dan lekker in korte broek, gelukkig is het niet koud. Ook dit podium loopt gesmeerd, de muzikanten van De Likkebaerden doen gezellig mee op onze muziek. DORST is klaar voor de jury, nog een setje maar dat is zonder jurybeoordeling. Ondertussen kijken we naar de andere orkesten en maken we de springkussen onveilig.
Tenslotte het laatste setje en dan wachten op de prijsuitreiking. Daar komt de meneer met de dweil aanlopen, zou hij weer meegaan naar Mijdrecht? Volgens sommige andere muzikanten wel maar je weet het nooit. De uitslag is bekend, de dweil gaat weer naar Mijdrecht, een welverdiende eerste plaats!!!! We spelen nog een paar nummers en gaan weer terug naar Mijdrecht. Deze hebben we vast in de pocket, maar weten dat we niet naast onze schoenen moeten gaan lopen. We blijven door repeteren voor de volgende festivals, want ook daar gaan we uiteraard ons best doen.
